Update

Sinds 2 weken ga ik weer halftijds werken.  Dat is leuk, maar vermoeiend.  De huishoudelijke taken moeten opnieuw georganiseerd worden, bv.   Daar heb ik nog niet altijd een nieuw evenwicht in gevonden. Maar zoals mijn diensthoofd zegt, geef jezelf een maand om te wennen.  Mijn lichamelijke pijn en problemen blijven, maar ze zijn draaglijk geworden, na die laatste knieoperatie.

Vrijdagmiddag kwam de thuisbegeleider van Jasper voor een afsluitend gesprek. Zoals eerder gezegd, is dit het eerste schooljaar, sinds we zijn diagnose weten, dat hij is begonnen zonder enige vorm van externe begeleiding.   Conclusie: als er nog problemen komen ligt dit niet aan hemzelf, noch aan de familie, maar komt het ergens van buiten, extern dus. Eventuele problemen op school, daar is er ook nog een vangnet voor. 
Een 15-jarige Asperger die weet wat hij doet, weet wat hij zegt, met wie het GOED gaat; kortom wij als ouders kunnen alleen maar zeggen: al die inspanningen, dat is het waard.

Donderdagavond was er oudercontact op Eva's school. Er was een algemene inleiding door de verantwoordelijke in de refter van de school en daarna mochten de aanwezige ouders meegaan met de leerkracht naar het klasje van hun kind.  Wij waren daar met 3 mama's en de juf.  Zowat 2 uur zijn wij bezig geweest met babbelen over onze kinderen, autisme, gewoontes, wat moeten ze nog leren, enz.  Wel, eerlijk waar, dat waren voor mij de meest ontspannen uren van de afgelopen maanden. Voor de andere mama's ook, denk ik.  Misschien moeten wij gewoon een clubje oprichten om af en toe eens van gedachten te wisselen.  

PS: voor wie het wil weten: het is Jasper in een minuutje gelukt om dat typprogramma te installeren voor het buurmeisje.  Niet veel hmm's nodig geweest om te weten dat hij trots is op zichzelf daarvoor.