Terug thuis

Ik ben terug thuis van maandagmiddag.
Zware rugoperatie, hoewel alles relatief blijkt te zijn. De anesthesist is de avond voor mijn operatie nog eens langs gekomen (was al na 10 u) en vroeg mij naar vorige operaties. Toen ik zei: deze zal wel wat zwaarder zijn, zei hij: mevrouw dit is voor ons een routine-operatie. Tja.

Hij heeft ergens wel gelijk gekregen. Is het door mijn leeftijd (43, is jong voor zo'n operatie), of omdat het ging om die ene wervel die gekanteld lag (de rest van mijn ruggengraat, met zenuwen, tussenwervelschijven, kraakbeen, enz, was in orde), de operatie is gelukt. Die ene wervel is vastgezet met vijzen (zelf gezien op een rontgenfoto)
Feit is dat ik geen zinderingen, tintelingen meer heb in mijn linkerbeen. Wat ik wel heb: vermoeide, zware benen, en last van de ischiassspier aan de rechterkant. Dat is normaal in dit genezingsproces. Daarvoor krijg ik ook pilletjes die ik moet nemen tot aan de afspraak, volgende maand, met de chirurg.
Na deze operatie moet ik 3 maand een korset dragen (eerder een harnas als je het ziet), mag in die periode niet fietsen of met de auto rijden.
Wat ik wel mag: wandelen, trappen doen. Dat dringt zichzelf ook op: na een nacht slapen ben ik zo stijf dat ik gedwongen ben om op te staan en te bewegen.
Enfin, geen zinderingen meer betekent al een hele stap vooruit. Ik voel mij persoonlijk een stuk beter zonder dat soort pijn, en blijkbaar zie ik er ook beter uit, gehoord van bezoekers.