De dag na de opname !

Maandagmorgen, Greet aan de telefoon, begeleider en verpleegsters verwittigen dat Eva gehospitaliseerd is. Iemand van de dagbesteding heeft reeds een videogesprek met Eva achter de rug.

Samen wat kleren en toiletgerief in een zak stoppen. Die breng ik straks. Even langs geweest bij huisartsenpraktijk met de fiets om voorschriften op te halen die daar liggen te wachten. Wat verder vlak voor rondpunt van Meensesteenweg grote controle door politie van autovoertuigen. Ik vraag aan een inspecteur die ik al tijden ken of ik met auto naar het ziekenhuis mag rijden. “Niet om te bezoeken, wel om kledij etc. af te geven.” “Geen probleem,ik mag toch niet bij haar, dank voor de info”. Ik fiets verder terwijl de agent auto nr. zoveel tegenhoudt.

Rond de middag parkeer ik de auto in de Brugsesteenweg vlakbij het ziekenhuis. Alles ziet er verlaten uit. Normaal gezien is het hier altijd erg druk. De ingang van het ziekenhuis is helemaal veranderd bij de laatste keer ik er binnen trad. Eén dame met mondmasker wijst me de juiste weg naar de inlichtingen. Daar krijg ik een sticker met de naam van de patient er op. Die kleef ik aan de zak en plaats die in het mij aangewezen rek. Als er vuile was is zal ik opgebeld worden laat de dame weten en wijst me het rek waar ik die zal kunnen vinden. Het voelt allemaal heel erg bevreemdend aan. Vlug terug naar huis.

Tot de volgende.

Crisis !

De afgelopen weken waren we onder invloed van dat corona virus. Wat je ook deed of waar je ook keek, je kon er niet aan ontsnappen. Naast de getroffen en overleden personen had het virus ook invloed op het dagdagelijks leven van iedereen of toch de meesten onder ons.

Zo kwam ik bij voorbeeld technisch werkloos thuis te zitten. Eva haar dagbestedingen vielen ook in het water. Dit had invloed op haar. Voor mensen met autisme zijn veranderingen al niet gemakkelijk, maar thuis zitten en die maatregelen die ons belemmeren in ons doen en laten begonnen zwaar door te wegen bij haar.

Gevolg was dat zij zondagnamiddag een psychotische aanval kreeg. Vlug de 112 gebeld. “Gedraagt ze zich agressief ?” vroeg een dame aan de andere kant van de lijn. “Momenteel wel” antwoordde ik. Gevolg was dat even later onze doodlopende straat bezet was met één ambulance en drie politiewagens. De inspecteurs gingen als eerste haar kamer binnen gevolgd door iemand van de hulpverlening. Zonder problemen ging ze mee met de ambulance. Ze zou dezelfde namiddag nog onderzocht worden of ze al dan niet het coronavirus in zich heeft en dan nog enkele andere onderzoeken.

Deze morgen hebben we vernomen waar ze zich momenteel bevindt en welke spullen ze nodig heeft. Bezoek hebben mag ze niet. Het is afwachten nu.

Groetjes.