De grote wending.

Maandag kreeg Eva te horen dat ze niet langer mocht verblijven op de PAAZ. (PAAZ staat voor Psychiatrische afdeling algemeen ziekenhuis) Vanaf dan kon ze wel nog dagelijks naar de therapie komen, maar niet meer overnachten op de afdeling. Kortom : iedere dag naar huis om te slapen en ‘s morgens er weer naartoe. Maandagavond leek dit goed te gaan, maar dinsdag staken de problemen hun kop op. Tegen het vallen van de avond begon ze onrustig te worden en wou terug naar het ziekenhuis. We belden naar de afdeling om te weten wat de mogelijkheden waren en daar lieten ze ons weten dat dit via de spoed moet gebeuren. Zo gezegd zo gedaan. Gelukkig had ze nog niet alles uitgepakt zodat we ons niet veel later reeds konden aanmelden. Na wat heen en weer geloop en gebel met de arts die haar behandelt liet men ons weten dat “dit niet volgens de afspraak was met de dokter”. Er was afgesproken dat ze thuis zou slapen, dus moest ze maar een inspanning doen. Gebroken ging ze naast mij terug naar de auto. Wij terug naar huis. Een slaapmiddel deed de rest. Deze voormiddag belde ze me op van uit de PAAZ dat ze deze namiddag naar het ziekenhuis in Menen kon. Goed nieuws dus ! Vooraleer naar Menen te vertrekken moest ze eerst nog even langs bij een gynaecoloog. Blijkbaar verstoren de medicatie haar maandelijks ritme. Dat zoiets kan daar had ik geen benul van, maar ik ben nu ook eenmaal een man.:) Rond 14 u 30 arriveerden we in Menen. Voor de volgers van deze blog en de “soap”blog : het is dezelfde kliniek waar de zoon van Grote Muis in verbleef. Wel een andere afdeling, natuurlijk. Het onthaal viel mee. Eva kreeg alle nodige aandacht en mocht vragen stellen indien nodig. Het lijkt me een ideale omgeving om tot rust te komen en dat is wat ze nodig heeft. Nu afwachten hoe het verder met haar gaat. Groetjes.