Bruno heeft hier heel wat positiefs teweeggebracht bij onze 2 gasten.
Francky en ik vonden volgend filmpje heel leuk.
Juist een filmpje om eens te testen hoe onze auti-kinderen tegenover ons gevoel voor humor staan.
Reactie van Jasper: " ja, ik snap hem wel, maar ik vind het niet grappig". (Maar hij glimlachte wel)
Reactie van Eva: "wat gebeurt daar met die poes ?" (na uitleg, en de verzekering dat de vallende poes trucage is.) "Ik snap het niet."
vrijdag 29 augustus 2008
donderdag 28 augustus 2008
School komt er weer aan (Jasper)
Eergisteren:
- "Jasper, ik wil dat je nog eens je turnspullen past en dat je je pennenzak naziet, of je nieuwe dingen nodig hebt, tegen donderdag".
De turnspullen passen.
Donderdagmorgen: "heb je al je pennenzak nagezien?". "Ja, niets nodig"
Donderdagmiddag op het programma: de kapper en de school, om de boeken voor het 2de jaar te halen.
Vanmiddag naar de kapper (een van de grootste babbelaars die wij kennen)
"Hoe was het bij de kapper?" "Goed." "Hebben jullie nog veel gepraat?". "In het begin zei hij wel veel, maar daarna niet meer. Maar ik weet toch niet wat ik moet zeggen. Hij praat wel veel als papa erbij is."
Op school, eerst in de rij gestaan bij de boekenverkoop, mama toevallig een kennis tegengekomen en daarmee gebabbeld tot we binnen konden. 10 m. moeten wachten. Boeken opgehaald, betaald, en over 2 zakken verdeeld, waarvan mama er maar 1 kan dragen.
In de gang stond S. (schoolvriendje vorig jaar) te praten met 2 meisjes. S: "Dag Jasper!!". "Hallo".
"Wil je nog iets zeggen tegen S.?" "Hoeft niet". "Wil je echt niets zeggen tegen S." "Neee, hoeft niet".
Etenskaart voor volgend schooljaar geldt nog, dus hoeven we daar niet in de rij te staan.
Hij de 2 zakken met boeken uitgeladen en alvast de agenda uitgenomen.
Bovenstaande dus zonder één spoor van druk praten, zenuwachtig bewegen.
Hij is absoluut klaar voor het volgende schooljaar.
- "Jasper, ik wil dat je nog eens je turnspullen past en dat je je pennenzak naziet, of je nieuwe dingen nodig hebt, tegen donderdag".
De turnspullen passen.
Donderdagmorgen: "heb je al je pennenzak nagezien?". "Ja, niets nodig"
Donderdagmiddag op het programma: de kapper en de school, om de boeken voor het 2de jaar te halen.
Vanmiddag naar de kapper (een van de grootste babbelaars die wij kennen)
"Hoe was het bij de kapper?" "Goed." "Hebben jullie nog veel gepraat?". "In het begin zei hij wel veel, maar daarna niet meer. Maar ik weet toch niet wat ik moet zeggen. Hij praat wel veel als papa erbij is."
Op school, eerst in de rij gestaan bij de boekenverkoop, mama toevallig een kennis tegengekomen en daarmee gebabbeld tot we binnen konden. 10 m. moeten wachten. Boeken opgehaald, betaald, en over 2 zakken verdeeld, waarvan mama er maar 1 kan dragen.
In de gang stond S. (schoolvriendje vorig jaar) te praten met 2 meisjes. S: "Dag Jasper!!". "Hallo".
"Wil je nog iets zeggen tegen S.?" "Hoeft niet". "Wil je echt niets zeggen tegen S." "Neee, hoeft niet".
Etenskaart voor volgend schooljaar geldt nog, dus hoeven we daar niet in de rij te staan.
Hij de 2 zakken met boeken uitgeladen en alvast de agenda uitgenomen.
Bovenstaande dus zonder één spoor van druk praten, zenuwachtig bewegen.
Hij is absoluut klaar voor het volgende schooljaar.
School komt er weer aan (Eva)
Vandaag een dag vakantie opgenomen wegens "schoolverplichtingen".
Eind juni had de juf van Eva al gezegd dat de school de middelen gekregen heeft om de auti-afdeling uit te breiden met een paar nieuwe klasjes.
Daardoor kon Eva naar een ander klasje. De naam van de juf, en de leerlingen, konden wij haar al meegeven. Zeer leuk voor haar : terug in de klas met het meisje met wie ze het jaar ervoor zo goed opschoot. De uitbreiding van de werking betekent dus dat kinderen die het goed met mekaar (kunnen) vinden, weer kunnen samenzitten in één klas. Dat komt de kinderen alleen maar ten goede, zou ik denken, op alle vlakken.
Maar nieuwe klasjes betekenen daarom nog niet letterlijk nieuwe klaslokalen. Het gebouw waar de lagereschool autiklasjes zich bevinden is gewoon te klein geworden. Er zouden een paar "container"-klassen bijkomen. De nieuwe situatie, welke klassen naar waar, zouden we zien op 28/8.
Dus wij met z'n drieën (papa was ook mee, op Eva's verzoek) er naar toe vanmorgen. Blijkt dat de containers te laat gehuurd/gekocht zijn en er ten vroegste in januari komen.
Als noodzaak hebben ze in het hoofdgebouw een kinesitherapielokaal ingericht voor 2 klasjes. Een "muur" van kasten vormt de scheiding. Er stonden vanmorgen een aantal ouderwetse bankjes, maar volgens de juf zouden er nieuwe komen tegen maandag.
Eten, spelen, speciale groepjes (zoals rekenen) blijven doorgaan in het autigebouw.
Eva liet het alvast niet aan haar hart komen. Ze vond het interessant, wel vreemd dat ze nu met 2 klassen in één lokaal zitten. Leuk was wel haar opmerking toen ze zag dat een basketring boven een papiermand hing : dan kan ik proberen een papiertje door de ring gooien om in de mand te krijgen.
Een goeie bijkomstigheid voor Eva's conditie en motoriek is ook wel dat ze elke dag zo'n 7x een paar 100 meter zal wandelen.
Eva verlangt wel naar school.
Ze heeft haar eigen planning opgemaakt ivm school, en kon daar niet vanaf gebracht worden.
Feit is dat ze vorige week al wist welk nieuw schoolgerief ze nodig wil (potlood, gom, balpen) en het mag pas zaterdag gekocht worden, dan zal ze ook haar boekentas in orde brengen.
Dat wij vandaag allebei een dag vakantie opgenomen hebben voor de school, en dus tijd hadden om dat met haar te halen, wat toch logischer is zou je denken, kon haar niet overtuigen.
Eind juni had de juf van Eva al gezegd dat de school de middelen gekregen heeft om de auti-afdeling uit te breiden met een paar nieuwe klasjes.
Daardoor kon Eva naar een ander klasje. De naam van de juf, en de leerlingen, konden wij haar al meegeven. Zeer leuk voor haar : terug in de klas met het meisje met wie ze het jaar ervoor zo goed opschoot. De uitbreiding van de werking betekent dus dat kinderen die het goed met mekaar (kunnen) vinden, weer kunnen samenzitten in één klas. Dat komt de kinderen alleen maar ten goede, zou ik denken, op alle vlakken.
Maar nieuwe klasjes betekenen daarom nog niet letterlijk nieuwe klaslokalen. Het gebouw waar de lagereschool autiklasjes zich bevinden is gewoon te klein geworden. Er zouden een paar "container"-klassen bijkomen. De nieuwe situatie, welke klassen naar waar, zouden we zien op 28/8.
Dus wij met z'n drieën (papa was ook mee, op Eva's verzoek) er naar toe vanmorgen. Blijkt dat de containers te laat gehuurd/gekocht zijn en er ten vroegste in januari komen.
Als noodzaak hebben ze in het hoofdgebouw een kinesitherapielokaal ingericht voor 2 klasjes. Een "muur" van kasten vormt de scheiding. Er stonden vanmorgen een aantal ouderwetse bankjes, maar volgens de juf zouden er nieuwe komen tegen maandag.
Eten, spelen, speciale groepjes (zoals rekenen) blijven doorgaan in het autigebouw.
Eva liet het alvast niet aan haar hart komen. Ze vond het interessant, wel vreemd dat ze nu met 2 klassen in één lokaal zitten. Leuk was wel haar opmerking toen ze zag dat een basketring boven een papiermand hing : dan kan ik proberen een papiertje door de ring gooien om in de mand te krijgen.
Een goeie bijkomstigheid voor Eva's conditie en motoriek is ook wel dat ze elke dag zo'n 7x een paar 100 meter zal wandelen.
Eva verlangt wel naar school.
Ze heeft haar eigen planning opgemaakt ivm school, en kon daar niet vanaf gebracht worden.
Feit is dat ze vorige week al wist welk nieuw schoolgerief ze nodig wil (potlood, gom, balpen) en het mag pas zaterdag gekocht worden, dan zal ze ook haar boekentas in orde brengen.
Dat wij vandaag allebei een dag vakantie opgenomen hebben voor de school, en dus tijd hadden om dat met haar te halen, wat toch logischer is zou je denken, kon haar niet overtuigen.
donderdag 21 augustus 2008
Autisme en complimenten
Ik wil dieper ingaan op complimentjes geven. Gezien mijn achtergrond zijn sommige dingen erg moeilijk geweest.
Ik mag van mezelf zeggen dat ik een intelligent persoon ben. Mijn schoolresultaten waren navenant. Een reactie van mijn vader staat mij nog bij: toen ik de zoveelste maal een rapport had met veel 10/10, zei hij 11 op 10 is nog beter.
Soit, toen ik kinderen kreeg had ik mij voorgenomen om dat anders te doen, hen wel zoveel mogelijk complimentjes te geven en hen zo positief mogelijk te benaderen.
Wat bleek. Dat werkte niet.
Hen zo positief mogelijk te benaderen wel, hoor. Dat deden en doen wij nog altijd.
Maar complimentjes en schoolresultaten? Noppes.
Jasper kwam in de eerste klas thuis met een werkschriftje van taal dat moest ondertekend worden. Alles samen had hij 96/100. Wij: heel goed Jasper, hij: ja maar, ik heb toch 4 foutjes gemaakt. Dan maar duidelijk gemaakt dat iedereen foutjes maakt, maar hij was toch niet gerustgesteld.
Met Jasper is dat jaar na jaar zo verder gegaan, altijd goeie schoolresultaten, en moeilijk complimentjes aanvaarden daarover.
Vorig jaar is hij gestart in het middelbaar onderwijs, met een schitterend resultaat (zoals te lezen in vorige blogs).
Maar, als hij thuiskwam met een zeer goed resultaat van een proef, mochten wij hem niet gelukwensen. Gezien zijn gevoel voor ironie heb ik er dan maar een spelletje van gemaakt, en dat 11/10 van mijn vader bovengehaald. En raad eens: hij kon het waarderen.
Met kerst kon Jasper er echt niet mee om dat er zoveel mensen hem wilden gelukwensen met zijn schitterend rapport.
Daarom is het echt leuk dat Eva nu hetzelfde gedrag van het niet leuk vinden van een complimentje begint te vertonen. Ons meisje wordt echt groter (in alle betekenissen van het woord)
Ik mag van mezelf zeggen dat ik een intelligent persoon ben. Mijn schoolresultaten waren navenant. Een reactie van mijn vader staat mij nog bij: toen ik de zoveelste maal een rapport had met veel 10/10, zei hij 11 op 10 is nog beter.
Soit, toen ik kinderen kreeg had ik mij voorgenomen om dat anders te doen, hen wel zoveel mogelijk complimentjes te geven en hen zo positief mogelijk te benaderen.
Wat bleek. Dat werkte niet.
Hen zo positief mogelijk te benaderen wel, hoor. Dat deden en doen wij nog altijd.
Maar complimentjes en schoolresultaten? Noppes.
Jasper kwam in de eerste klas thuis met een werkschriftje van taal dat moest ondertekend worden. Alles samen had hij 96/100. Wij: heel goed Jasper, hij: ja maar, ik heb toch 4 foutjes gemaakt. Dan maar duidelijk gemaakt dat iedereen foutjes maakt, maar hij was toch niet gerustgesteld.
Met Jasper is dat jaar na jaar zo verder gegaan, altijd goeie schoolresultaten, en moeilijk complimentjes aanvaarden daarover.
Vorig jaar is hij gestart in het middelbaar onderwijs, met een schitterend resultaat (zoals te lezen in vorige blogs).
Maar, als hij thuiskwam met een zeer goed resultaat van een proef, mochten wij hem niet gelukwensen. Gezien zijn gevoel voor ironie heb ik er dan maar een spelletje van gemaakt, en dat 11/10 van mijn vader bovengehaald. En raad eens: hij kon het waarderen.
Met kerst kon Jasper er echt niet mee om dat er zoveel mensen hem wilden gelukwensen met zijn schitterend rapport.
Daarom is het echt leuk dat Eva nu hetzelfde gedrag van het niet leuk vinden van een complimentje begint te vertonen. Ons meisje wordt echt groter (in alle betekenissen van het woord)
woensdag 20 augustus 2008
Compliment?
Eva is heel goed bezig.
MAAR zeg niet dat ze iets goed gedaan heeft. Letterlijk: "mama ik vind het NIET leuk dat jij dat zegt". Dat was iets van vorige week.
Deze week : "mama, je weet toch dat ik het NIET leuk vind" dat is dus als ik zeg dat ze iets goed gedaan heeft.
Wat ik daarvan vind: Eva is aan het groeien, mentaal dan.
Iets wat ik nooit heb durven denken, ze is nu bezig met dingen die Jasper al lang achter zich gelaten heeft. O.a. met complimentjes.
Mijn blog van "Eva Veranderd" wordt bevestigd.
MAAR zeg niet dat ze iets goed gedaan heeft. Letterlijk: "mama ik vind het NIET leuk dat jij dat zegt". Dat was iets van vorige week.
Deze week : "mama, je weet toch dat ik het NIET leuk vind" dat is dus als ik zeg dat ze iets goed gedaan heeft.
Wat ik daarvan vind: Eva is aan het groeien, mentaal dan.
Iets wat ik nooit heb durven denken, ze is nu bezig met dingen die Jasper al lang achter zich gelaten heeft. O.a. met complimentjes.
Mijn blog van "Eva Veranderd" wordt bevestigd.
Inspiratie?
Francky vroeg eergisteren aan mij of er nog iets te melden valt op deze blog. Het weer gaan werken is zo vermoeiend dat ik nu pas, mijn 2de vrije namiddag (di-wo-vrij vrij), kan gebruiken om te zeggen dat we nog wel alive and kicking zijn.
Jazeker valt er nog vanalles te melden , alleen is de computer beneden weer bezet door Eva. Heel goed trouwens, dat ze weer beneden is.
Nu kijkt ze tv.
Ze is nu definitief verzoend met Bruno, jammer wel weer te als in teveel!
Bv: ze wil hem aaien, ook als hij gewoon slaapt.
Toen ik mij vanmiddag zette in de zetel kwam Bruno mijn arm likken, iets dat hij al weken graag doet.
Eva direct: "mama ik neem hem wel weg"; maar dat vindt Bruno dan niet leuk. Zodra Eva hem loslaat, is hij weer terug bij mij.
Als ik het beu ben, dan neem ik hem zelf wel weg. Dat apprecieert Bruno meer.
Eva moet echt nog leren dat een poes zijn eigen zin doet, en niet op het moment dat zij er zin in heeft, bij haar op schoot kan zitten of gestreeld worden.
Waarover ik echt nog wil schrijven dezer dagen
-autisme en complimentjes
-een bepaalde strip van Piet Fluwijn en Bolleke ivm visueel letterlijk denken
Jazeker valt er nog vanalles te melden , alleen is de computer beneden weer bezet door Eva. Heel goed trouwens, dat ze weer beneden is.
Nu kijkt ze tv.
Ze is nu definitief verzoend met Bruno, jammer wel weer te als in teveel!
Bv: ze wil hem aaien, ook als hij gewoon slaapt.
Toen ik mij vanmiddag zette in de zetel kwam Bruno mijn arm likken, iets dat hij al weken graag doet.
Eva direct: "mama ik neem hem wel weg"; maar dat vindt Bruno dan niet leuk. Zodra Eva hem loslaat, is hij weer terug bij mij.
Als ik het beu ben, dan neem ik hem zelf wel weg. Dat apprecieert Bruno meer.
Eva moet echt nog leren dat een poes zijn eigen zin doet, en niet op het moment dat zij er zin in heeft, bij haar op schoot kan zitten of gestreeld worden.
Waarover ik echt nog wil schrijven dezer dagen
-autisme en complimentjes
-een bepaalde strip van Piet Fluwijn en Bolleke ivm visueel letterlijk denken
woensdag 13 augustus 2008
Eva veranderd
Eerst dit:
Deze weblog is blijkbaar opgepikt door mensen die professioneel te maken hebben met autisme. Dat is wel leuk.
Vanmiddag gaan winkelen met Eva, kleren kopen. Aangename verrassing, want zelfs nog dit voorjaar was het een beproeving. Ze was niet ongeduldig toen ik iets paste, en zijzelf heeft voor de eerste keer, en dan bedoel ik echt de eerste keer, voor zichzelf iets uitgezocht dat ze wilde passen.
Voordien was dat en dat en dat wel leuk en wilde ze niet passen, alleen kijken naar de video in het kinderhoekje; en moest ik haar dwingen om dat en dat en dat te passen.
Jammer dat een trui die ze wilde niet in haar maat beschikbaar was, maar we hebben een leuk andere gevonden.
Van begin juli tot vorige week heeft Eva voor zichzelf besloten in haar kamer te blijven, omdat ze bang was van Bruno, omdat hij zo "wild" was.
Is Eva daarmee geconfronteerd met haar verzamelwoede van knuffels en ander speelgoed? Feit is dat ze regelmatig opgeruimd heeft en dat we niet gebruikt speelgoed weggegeven hebben, goed voor prijzen in een tombola. Daarnaast is zowat een autokoffer vol oud en kapot speelgoed weg naar het containerpark.
Tot ze er zelf is aan begonnen, was er geen doen aan. Deden we al eens een poging, dan was het binnen de kortste keren weer een verzamelhoop van vanalles en mochten wij niks wegnemen zonder dat ze het nog ergens kon voor bewaren.
Deze weblog is blijkbaar opgepikt door mensen die professioneel te maken hebben met autisme. Dat is wel leuk.
Vanmiddag gaan winkelen met Eva, kleren kopen. Aangename verrassing, want zelfs nog dit voorjaar was het een beproeving. Ze was niet ongeduldig toen ik iets paste, en zijzelf heeft voor de eerste keer, en dan bedoel ik echt de eerste keer, voor zichzelf iets uitgezocht dat ze wilde passen.
Voordien was dat en dat en dat wel leuk en wilde ze niet passen, alleen kijken naar de video in het kinderhoekje; en moest ik haar dwingen om dat en dat en dat te passen.
Jammer dat een trui die ze wilde niet in haar maat beschikbaar was, maar we hebben een leuk andere gevonden.
Van begin juli tot vorige week heeft Eva voor zichzelf besloten in haar kamer te blijven, omdat ze bang was van Bruno, omdat hij zo "wild" was.
Is Eva daarmee geconfronteerd met haar verzamelwoede van knuffels en ander speelgoed? Feit is dat ze regelmatig opgeruimd heeft en dat we niet gebruikt speelgoed weggegeven hebben, goed voor prijzen in een tombola. Daarnaast is zowat een autokoffer vol oud en kapot speelgoed weg naar het containerpark.
Tot ze er zelf is aan begonnen, was er geen doen aan. Deden we al eens een poging, dan was het binnen de kortste keren weer een verzamelhoop van vanalles en mochten wij niks wegnemen zonder dat ze het nog ergens kon voor bewaren.
maandag 11 augustus 2008
EVA MET BRUNO
Foto van de dag : deze twee hebben eindelijk een verbond gesloten met elkaar en zijn nu dikke vrienden geworden.
Zo zien we maar dat we de moed nooit mogen opgeven. Alles komt tot een goed eind zoals nu de relatie tussen Eva en Bruno.
Zo zien we maar dat we de moed nooit mogen opgeven. Alles komt tot een goed eind zoals nu de relatie tussen Eva en Bruno.
zaterdag 9 augustus 2008
Jasper verantwoordelijk
Deze namiddag ben ik met Jasper naar Delhaize geweest. Ik had iemand nodig om te helpen heffen en dragen. Ik had vooraf op een briefje geschreven wat ik nodig had, zodat het vlug zou gaan.
Zooo'n lang gezicht, al lang bij hem niet meer gezien, tja er zijn leukere dingen te doen zeker voor een bijna 14-jarige dan zijn mama te helpen.
Volgende week maandag tot donderdag is hij "verantwoordelijk" 's morgens, als hij en Eva alleen zijn.
Nog meer verantwoordelijkheid voor hem: leren knopjes aan- en uitdraaien. Die van de wasmachine en droger kent hij al. Volgende week zal hij, naast de tafel dekken tegen de middag, de juiste knoppen van het fornuis wel kennen om het eten op te warmen (en dan alleen opwarmen, iets klaarmaken volgt later wel)
Zooo'n lang gezicht, al lang bij hem niet meer gezien, tja er zijn leukere dingen te doen zeker voor een bijna 14-jarige dan zijn mama te helpen.
Volgende week maandag tot donderdag is hij "verantwoordelijk" 's morgens, als hij en Eva alleen zijn.
Nog meer verantwoordelijkheid voor hem: leren knopjes aan- en uitdraaien. Die van de wasmachine en droger kent hij al. Volgende week zal hij, naast de tafel dekken tegen de middag, de juiste knoppen van het fornuis wel kennen om het eten op te warmen (en dan alleen opwarmen, iets klaarmaken volgt later wel)
Eerste week werken
Het was zeer, zeer zwaar, maar zoals door mijn buurvrouw, ook rugpatiente, gezegd, "als je de eerste week overleeft, dan kan je verder". Dus doe ik verder.
Goed voor mij (niet voor hem!) is dat ik een collega heb die ook rugpatient is. Van hem had ik ook al tips gekregen.
Zelf heb ik een bureaustoel verwisselt met een keukenstoel. Daar ben ik heel wat beter mee, alleen al om de 90° hoek van het zitten.
Goed voor mij (niet voor hem!) is dat ik een collega heb die ook rugpatient is. Van hem had ik ook al tips gekregen.
Zelf heb ik een bureaustoel verwisselt met een keukenstoel. Daar ben ik heel wat beter mee, alleen al om de 90° hoek van het zitten.
vrijdag 1 augustus 2008
Eva en Bruno
Eva wordt een zeer, maar daar ook een zeer klein beetje beter, gewoner aan Bruno.
Als wij 's middags eten moet de deur dicht. Dat kan de achterdeur zijn, of de livingdeur, afh. waar Bruno zich bevindt, zij wil hem er zeker niet bij.
Maar als hij slaperig is en ergens ligt te suffen, wil ze hem aaien. Zoals nu (1/8/08, 21.00) hij haar letterlijk mag besnuffen en zelfs zijn mondje opendoen tegen haar, terwijl hij op Francky's arm zit.
Ze heeft hem ook veel knuffels (oude pluchen dieren) gegeven om haar gerust te stellen en hij speelt daar ook graag mee.
Alle beetjes helpen om haar te wennen aan Bruno, de poes die zij wilde.
Als wij 's middags eten moet de deur dicht. Dat kan de achterdeur zijn, of de livingdeur, afh. waar Bruno zich bevindt, zij wil hem er zeker niet bij.
Maar als hij slaperig is en ergens ligt te suffen, wil ze hem aaien. Zoals nu (1/8/08, 21.00) hij haar letterlijk mag besnuffen en zelfs zijn mondje opendoen tegen haar, terwijl hij op Francky's arm zit.
Ze heeft hem ook veel knuffels (oude pluchen dieren) gegeven om haar gerust te stellen en hij speelt daar ook graag mee.
Alle beetjes helpen om haar te wennen aan Bruno, de poes die zij wilde.
Speciale dag voor mama
Vandaag ben ik voor het eerst gaan werken sinds anderhalf jaar na rug- en knieproblemen.
Dat betekende ook dat Jasper en Eva alleen thuis waren vanmorgen. Vertrouwen we dat. Ja.
Dat ook omdat Eva gezegd had dat ze niet bang is om in de voormiddag alleen (i.c. zonder ouders) thuis te zijn, in de vakantie.
Haar alleen thuislaten is geen optie, maar met Jasper erbij, vertrouwen we dat echt. Alvast vanmorgen is dat goed verlopen. Jasper heeft ook goed gezorgd voor Bruno.
Het zal wennen zijn voor iedereen, dat mama weer gaat werken. Voor de rest van de grote vakantie: sowieso ben ik 3 middagen in de week thuis. Francky heeft nog veel vakantiedagen en is dan ook zoveel mogelijk thuis.
Tegen 1 september is er hier dan wel weer een nieuwe routine ontstaan.
Dat betekende ook dat Jasper en Eva alleen thuis waren vanmorgen. Vertrouwen we dat. Ja.
Dat ook omdat Eva gezegd had dat ze niet bang is om in de voormiddag alleen (i.c. zonder ouders) thuis te zijn, in de vakantie.
Haar alleen thuislaten is geen optie, maar met Jasper erbij, vertrouwen we dat echt. Alvast vanmorgen is dat goed verlopen. Jasper heeft ook goed gezorgd voor Bruno.
Het zal wennen zijn voor iedereen, dat mama weer gaat werken. Voor de rest van de grote vakantie: sowieso ben ik 3 middagen in de week thuis. Francky heeft nog veel vakantiedagen en is dan ook zoveel mogelijk thuis.
Tegen 1 september is er hier dan wel weer een nieuwe routine ontstaan.
Abonneren op:
Posts (Atom)