Greet schrijft.
Vandaag was een extreem hete dag. Een dag die je liefst doorbrengt met niets doen in de schaduw.
Niet voor ons. Vandaag gesprek in de kliniek over onze dochter. Op weg er naar toe drie maal koeien gezien in een wei, waar anders natuurlijk. 3 x schuilden ze onder bomen. Dat is iets als beeld dat mij zal bijblijven, omdat je dat niet vaak ziet.
Niet voor ons. Vandaag gesprek in de kliniek over onze dochter. Op weg er naar toe drie maal koeien gezien in een wei, waar anders natuurlijk. 3 x schuilden ze onder bomen. Dat is iets als beeld dat mij zal bijblijven, omdat je dat niet vaak ziet.
Gesprek dus. Positief. De dochter zal vanuit de kliniek overgaan naar een voorbereiding op begeleid wonen. Dat duurt een jaar, waarin gezocht wordt naar een dagbesteding, werken? Vrijwilligerswerk? Alles staat open.
Zowel wij als zijzelf hadden al aangegeven dat permanent weer thuis wonen geen oplossing is.
Zowel wij als zijzelf hadden al aangegeven dat permanent weer thuis wonen geen oplossing is.
Het enige echt goede aan zo’n hete dag voor mijn lichaam, ik voel geen pijn. Voor de geest, ook namens Sus: opluchting. WIJ zijn niet meer verantwoordelijk voor de dochters moodswings. Als dit klinkt als een moodswing blog, waarom niet.
En uiteraard blijven wij haar ouders.
En uiteraard blijven wij haar ouders.
Eindigen doe ik met een ander beeld over koeien. Woeha, in 2005 waren er hier in de provincie zoveel overstromingen dat koeien in een wei werden gefilmd met water tot aan de borst.
mvg
Greet
