Ik wil jullie even niet meer zien !

Eergisteravond kwam ze duidelijk niet gelukkig terug van school.
Met dat klein stemmetje: "mag ik bij oma logeren?  Ik wil jullie gewoon even niet meer zien, "

Dan maar oma opgebeld maar die was jammer genoeg voor Eva  niet thuis,
Deze avond nog maar eens geprobeerd en nu had Eva beet !
Volgende week kan ze een paar dagen bij oma logeren.


Ja ons kind.; het is heel erg moeilijk om ook maar te proberen om zich in te leven in haar denkwereld.
Het is jammer dat ze zichzelf wilt blijven vergelijken met haar broer, waardoor ze zich nog ongelukkiger voelt.  "Waarom kan hij wel studeren en ik niet ?"

Gelukkig zal oma zal wel weten om te gaan met Eva.

Frustraties

Wel na de hysterische bui van onze dochter (gelukkig bij de huisdokter); kan ik ook alleen maar mijn soort frustratie uiten.

Het is dus zo dat onze dochter voor een voldongen feit staat, OV1; maar met een nieuw programma, zo nieuw dat ze zelf in school nog niet alles kunnen invullen.

Gezien ik er de laatste weken alleen voor heb gestaan, kon ik alleen maar ja en amen zeggen; tegen de juf van de school; zonder haar vader te raadplegen. De reden waarom wordt hopelijk ooit nog een keer duidelijk. Te hard geformuleerd. Ik heb toestemming gekregen van haar vader en het was de school die mij, als moeder voor een voldongen feit heeft gesteld, Dochter  was dan ook al op psychiatrie,

Nu; alles om je kind gelukkig te doen zijn; of laten worden. In dit geval is dat; hoe moeilijk ook, soms toneelspelen, Positief benaderen waar het kan; verzwijgen waar je vermoedt dat ze iets niet aankan.

Dus nogmaals ik ben zo blij dat ze volgend schooljaar deeltijds op internaat zal kunnen.
Zij heeft structuur, regelmaat nodig die wij hier thuis haar niet kunnen bieden.

Integendeel. Zij doet haar best om hier in te passen. Ik zie de inspanningen. Ik heb een zeer diepe inspanning gedaan om haar te proberen te begrijpen. Maar dat lukt niet.
Allang daarover hoor, voor mezelf.

In de ondertussen bijna 14 jaar met onze dochter hebben wij al van alles meegemaakt en zijn we  therapeutisch bezig geweest tot op het moment dat van eigenlijk sommigen we de naam niet meer weten. Aan ons ligt het niet.

mvg
greet

Afwachten autisme

Over onze echt autistische dochter is er veel te zeggen.
Autisme op zich kan ouders te veel zijn, Ouders moeten ouders zijn, geen psychologen.

Daarom,

Intelligentie, doorzettingsvermogen. Dat zijn haar troeven.

Het is met verdriet ergens wel, en opluchting anderzijds dat ik kan zeggen.
Ze kan ook ivm school terecht op internaat.
Want ze is weer opgenomen geweest in psychiatrie. (psychoses zijn gelukkig niet meer gebeurd

Wij zien ons kind zeer graag, maar er is ook een eind aan ons reageervermogen

Nu afwachten wat er echt zal gebeuren.
 mama