Lachen! en goed nieuws

De 2 mannen in huis, ik had ze gistermiddag de nek kunnen omwringen. "Eet met lange tanden", "Bijt niet op je tanden", "Zorg dat er geen haar groeit op je tanden".
Dat kwam zo:
Dinsdagavond was mijn linkerbovenvoortand zoek. Ik zit met een voorlopige capsule in afwachting van een definitieve. Dat is pas in november. In een appel bijten, of zoals dinsdagavond in bed hoesten? Kwijt.
Woensdag onmiddellijk gebeld naar de tandarts, ik kon pas deze morgen onder werkuren terecht.
Aangenaam dat het was voor mij gisteren. Stel jezelf voor zonder een voortand. Op het werk zo weinig mogelijk gezegd, en zeker niet gelachen.
Die 2 deden dus alles om mij zoveel mogelijk te doen lachen.
Enfin. Met wat gewroet in mijn tandvlees zou die voorlopige tand het moeten houden tot november.

Belangrijker en heel goed nieuws. Deze middag een gesprek op school met Eva's psycholoog. Het was positief. Ze doet het goed op school, met als uitschieter dat haar leraar haar heel goed vindt in de les dierenverzorging. Dat is ook haar droom, zoals vroeger gezegd. En als zij iets wil, dan bereikt ze het ook.

Dossier

Vanmiddag zijn wij met Eva naar de aangewezen psychiater geweest.

Op zich was het al kunst en vliegwerk om met haar daar te geraken.

Het was een gesprek met en over haar.

Over Eva zelf: het gaat goed. Niet meer en ook niet minder.
Thuis is zij weer, wel, gewoon Eva, de dochter die wij al 13 jaar kennen.

Wat mij zo kwaad maakt, haar dossier van het ziekenhuis was niet overgemaakt. Weer een half uur aan de telefoon om dat recht te zetten.

Hoezo internetcommuniciatie?? Wat het allemaal makkelijker moet maken??

Greet

Zijn doel

Vorige blog was gewoon een mamablog.

Hij is nu al bezig met verder studeren ivm informatica.
Een eerste jaar over en weer gaan. Een tweede jaar misschien op kot.

Wij zullen wel afwachten.

Het feit op zich dat hij er nu mee bezig is over iets dat pas over 2 jaar aan de orde is?

Het zegt enorm veel over hoe hij naar iets toe werkt.

Wij als ouders kunnen alleen maar akkoord gaan.

Hij heeft genoeg bewezen dat we hem kunnen vertrouwen.

Een Asperger hebben is niet altijd makkelijk, maar nu, wel gewoon leuk, als ik dit woord nog een keer mag gebruiken.

Over Eva bloggen wil ik bewust nog wachten tot we een aantal mensen hebben gesproken.

mvg

Greet

Weten waarover het gaat

Gisteravond passeerde de zieke zoon voor de televisie terwijl er een aankondiging was van de Spaanse rijschool, getraind in Wenen. Ze komen optreden in ons land.
Hij bleef staan, en vroeg : heeft dat iets te maken met de Habsburgers?
Inderdaad dus.

Wat ik dan persoonlijk denk: jammer dat hij computerprogrammeur wil worden. Geschiedenis leren, en opzoekingen doen zou hij goed kunnen, en graag doen. Hij weet al zoveel! Geschiedenis is toch ook een vak waarin je leert verbanden leggen.

Nu, hij kan het later nog altijd doen als hobby.

Ik ben wel bevooroordeeld, wegens mijn eigen werk.

Overdenkingen van een moeder.

Definitief

Mijn zus en schoonbroer gaan uit elkaar.

Mijn zus trekt tijdelijk weer in bij onze moeder. Of de kinderen elke dag meegaan naar oma is nog niet duidelijk.

Wat wel heel duidelijk is: mijn zus, en mijn schoonbroer, zien er heel slecht uit.

Het is ook niet een beslissing dat je neemt van dag op dag, natuurlijk.

Wij weten het sinds 2 weken, een week vooraleer ze het hebben gezegd aan hun zoontjes.

Waarom ik dit nu blog: moet mijn zus maar niet bellen met dat bericht op onze vaste telefoon, en dan vragen dat Eva er niets mag van weten, juist op de dag dat wij naar school gingen voor een gesprek met de schoolpsycholoog van Eva.

Eva hoort dit, en haar voornaamste reactie gaat uit naar Whisky en Sloeber, de kat en de hond.

De zoon zegt er niet veel over. Hij vraagt zich wel af of zijn neefjes niet de dupe zullen zijn.

Hoera, ik zeur (bis)

Hopelijk beseft de zoon nu eens echt waarom mama's kunnen zeuren.

Hij verzekerde ons dat hij alles zelf zou regelen ivm het begin van de school.

Behalve dinsdag meegaan naar school om zijn boeken te halen (en betalen) moesten wij niets doen.

Vanmorgen om 8 u mee met papa naar school.

Ik vertrek altijd wat later, zeker op zo'n drukke dag in het centrum van de stad.

Ik sta op punt om te vertrekken, wie komt er thuis: de zoon, humeurig tot en met.

Wat bleek: school begon voor hem maar om 10 uur.

F. en ik: gniffel, gniffel.

Een goeie les voor hem.

Nu, over hem maken wij ons echt geen zorgen. hij begint aan zijn droomrichting: informatica.

De eerste schooldag van Eva, daar zaten we mee in.

Telefoontje gekregen om 15.30 u van school dat het goed met haar gaat, dat we wel een zeer vermoeide dochter kunnen verwachten bij thuiskomst.

Nu eens afwachten hoe de zoon thuiskomt.