Hopelijk beter

't is een tijdje geleden dat hier werd geblogd over Eva's toestand.
Nu kan ik zeggen: het gaat de goeie kant op.
Waarom: ze heeft zaterdag een reep chocolade gegeten.

Wij hebben hier ons serieus zorgen gemaakt dat ze zou afglijden naar de ziekte An.

Natuurlijk, zoals altijd de school verwittigd. Op haar school zelf gaat het ook beter, ivm voeding.

Weer een proces van maanden doorgemaakt van echte zorgen.

mvg
Greet

Zorgen stopt hier nog niet

Over pepe: lees Francky's vorige blog.
Eva: 2de week thuis met bronchitis. Jasper: gewoon thuis omdat er examens zijn. Daar heeft hij nu geen grote last mee, omdat de vakken die hij deze week heeft gewoon vakken zijn waar hij goed in is, en in 2 de beste van zijn klas. Leuk is ook: een nieuwe kuisvrouw waarop Eva zeer goed reageert. Omgekeerd ook.
Veel minder leuk is de situatie van Francky's vader.

Ja en dan? Is het echt waar? Dat vraag ik mij maar gewoon af, omdat F's moeder zeer emotioneel kan reageren. Deze blog is ook gewoon ook maar om mij af te reageren, nl.
Maar het gaat echt niet goed met pepe. Gezien Francky enig kind is, komt alles op ons neer van het zorgen, en ook van zorgvoorzieningen te voorzien. Nu maar afwachten of meme de zorgvoorzieningen, die er zijn, wil aanvaarden. Want wij kunnen het, ook als wij allebei ons best doen, niet aan. Wij hebben namelijk ook nog kinderen die aandacht nodig hebben. En ik ook nog een knie. Het is echt niet leuk, als je denkt dat iemand die je heel graag ziet er bijna niet meer geweest is.

Greet

Telegramstijl

Deze week is het eventjes niet erg goed gegaan met pepe. Nu is hij al zeer lang ziek en bedlegerig, maar volgens de huisdokter die elke week langskomt, is het toch in de gaten te houden. Schrikken, natuurlijk, vooral voor meme, zo'n moment.

Vanmiddag werd meme op een feestje verwacht en had ze F. gevraagd om op zijn vader te passen. Dat oppassen hebben wij de pakweg afgelopen 2 jaar nog gedaan.  Ook Jasper, die ons dan een keer afloste.  (verantwoord voor hem en ons natuurlijk, zie vorige blogs) Want, en dat is echt zo, pepe reageert altijd op en is altijd blij als hij Jasper ziet. 

Dus heb ik Jasper zo sec mogelijk (telegramstijl dus) meegedeeld hoe het is gesteld met pepe, en heb hem nog even naar daar gestuurd. Pepe was blij hem te zien. Volgens Fr. was hij wel zenuwachtig.  Dat zal wel.  Wat moet ik daarover nog zeggen: hij mag wel een keer weten en zien waarover wij ons zorgen maken. 

Eva wordt hierin niet buitengehouden, zeker niet.  Maar, dat blijft moeilijk, hoe en waar en wanneer moet je het  haar duidelijk maken dat wij onze zorgen hebben over haar grootouders? Over zo'n dingen zou het wel leuk zijn weer eens te praten met de moeders van op het oudercontact.